|
مطالبی که پیشنهاد می شد پیش از مطالعه این مطلب مطالعه کنید: |
ذکر جلى از قلب است، ولى به واسطه زبان جارى مى‌شود. ذکر جلى براى انسان قوّت مى‌آورد، اگر کسى روزى بر او بگذرد و ذکر جلى نداشته باشد مانند کسى است که در جنابت مانده است. ذکر جلى براى جوارح است. لذا ذکر جلى نور چشم را زیاد مى‌کند و براى ذاکر خوشحالى مى‌آورد، گوینده ذکر بزودى پیر نمى‌شود، نگفتن ذکر باعث پیرى زودرس و پلاسیدگى در بدن و صورت مى‌شود.
ذکر خفى بالاتر است از ذکر جلى، ذکر جلى دوام ندارد لذا عدد دارد ذکر خفى دوام دارد. ذکر خفى مقام حضور است و با آن مى‌توان طى الارض نمود لذا حضرت امیر علیه السّلام یک ختم قرآن را در یک رکاب مى‌نمود.
ذکر خفى مزاحم کارهاى انسان هم نیست، مانند خود قلب که خودکار است، کار خودش را مى‌کند، لازم است ذکر مخفى باشد، انسان از پیش خود ذکر خفى را نیاورده، نباید ذکر خفى آدمى مانند ذکر ساختگى دراویش باشد. در شریعت مقدس اذکار آمده‌اند، هم ذکر عالى آمده هم ذکر کافى هم ذکر جلى و هم ذکر خفى آمده است.
پیغمبر مکرم اسلام صلّى الله علیه و آله و سلّم ذاکر است ولى مى‌فرماید : وأذقنى فیه حلاوه ذکرک. خدایا به من حلاوت و شیرینى ذکر خود عطا فرما.
بیان رسا، ج ۱، صص ۱۱۸-۱۱۹