عصمت حق

قطعه «عصمت حق» از دیوان حب، مدحیه حضرت فاطمه معصومه علیها السلام است.

میوه باغ رسالت زینت عرش برین / غنچه باغ ولایت عصمت حقّ را قرین

مَظهرِ ذات خداوند کریم کردگار / ذات تنزیلِ الهی یا که آدم خاک نشین

جلوه ی اسم جمال و هم جلال و هم کمال / آمده از قابِ قَوْسَیْن جلوه گر روی زمین

سِری از اسرار سَرمد سری از باطن ظهور / آمده از فوق آسمان تا به ناسوت خوش متین

کرد تجلی اسم الله و دگر اسم های او / از قضا و از قدر لوح و قلم حَقُّ الیَقین

عرش و کُرسی و سماوات علی سِرُّ القَدَر / نازل آمد بر زمین و جان بداد بر آب و طین

غنچه ئی از باغ عشق بشکفته شد روز ازل / شد نمایان در نما و بوستان مرسلین

غنچه ی بشکفته باغ نبوّت زادِهِ / خاتم پیغمبران و مرتضی مُقَربین

این گل از گلدان زهرا در طراوت آمده / عطر و بویش شد غذای جان و حُسْنِ مُحسنین

حُسنِ او حُسنِ حَسَن گل چهره اش باشد حسین / باطن معنای والایش تجلی عالین

دختر فرخنده زیبنده والانسب / دختر موسی بن جعفر آن مام هفتمین

فاطمه اسم شریفش معصومه را عصمت است / سَیِّده باشد کریمه هم جلیله شکرین

فاضِله و ذاهِده عِفَتِ نَفْسْ است مُتَقی / رفعِتُ الاَخلاق مَکارم عارف است آن نازنین

آیت اللهِ تَعالی فَیْضِ رَبِّ مُتعال / روح پاک و نَفسِ قُدسی جسم و ماده عنبرین

شاهد صدق و صداقت معنی صدق و صفا / واقع شرم و حیا و عصمت ات آن مَه جبین

روح آسمانیِ بی بی حفظ قرآن می کند / حفظ اسلام و دیانت هم مسلمانی و دین

حافظ آئین اسلام حافظ ملک وِلا / حافظ شرع و شریعت حافظ دین مبین

حامی اسلام و مسلم معنی اسلام ناب / حامی ایمان و مؤمن رهنمای مؤمنین

حامی علم و کمال و خُلق رحمانی بود / قطب اخلاق خدائی قبله گاه متقین

لوء لوءِ مَکنون عصمت آن کریمه اهل بیت / لوء لوءِ لالای عفت فاطمه دُرِّ ثمین

مریم و ساره و هاجر آسیه خدمت گزار / خادمین درگهش خَیْرُالنِّساءِ الْعالمین

خادم درگاه او باشد ملائک هر زمان / همچنین میکال سَرافیل حضرت روح الاَمین

صف به صف حور بهشتی درگهش را خادمند / سِدْرَه و طوبی و حورالعین ظهور یاسمین

شافع روز جزا باشد یقیناً فاطمه / دختر موسی بین جعفر امام راستین

هر مریضی را شفایش می دهد از روی صدق / با حضور قلب و هم باشد توجه به همین

زاده بابُ الحَوائج خود بود بابُ المراد / جمع محتاجین ز درگاهش روند کامِ شیرین

در حدیث آمد که زوارش بود اهل بهشت / هر که بشناسد مقامش باشد جمع مُفلحین

بر در فردوس و جنّت منتظر باشد مَلک / تا که زُوارش بیایند قادخلوها خالدین

مَوْلِدش باشد مدینه اول ذیقعده ماه / یکصد و هشتاد و سه سال بعد هجرت بِه سنین

بهر دیدار برادر رو به طوس شد آن عزیز / همره جمع برادر خواهران و اقربین

چون رسیدند شهر ساوه لشگر مامون دون / مانع طوس و زیارت شد نفاق منافقین

حضرت معصومه در ساوه مریض شد گفت مرا / بر زمین قم رسانید مدفنم باشد یقین

مقدمش بر قم رسید و روز هفده شد شهید / همر هیچده سال حضرت خاتمه شد واپسین

مدفن پاکش زمین قم بود بهتر زمین / نور حق نازل به قم در خاک قم گشته دفین

گفت به ابلیس حمد مختار که قم، رَوْ زین بَلَد / کَی توانی از ولایت منحرف سازی، لعین

سرزمین طیبه مشهور به قم گشت زین کلام / تا به آخِر قم، قم است و باشد جای سالکین

چون بود شهر ولایت جایگاه جبرئیل / دسته هائی از فرشته آسمانش را مکین

یا بود بهر ائمه هم حَرَم هم مُحترم / یا بود آلی نبی را آشیانه بس قَمین

آسمان قم به شب پر از ملک تا به سحر / نور باران می شود شب های قم تا صبح چنین

شب بود خیرات فراوان از سما آید زمین / تا سحر ریزش نماید نعمت و لطفِ تَحسین

حضرت معصومه باشد تربت پاکش به قم / مقدم و محراب پاکش کرده قم را دلنیشن

تربت پاکش معطر کرده اطراف حرم / از حرم تا هر کجا باشد وِلایت انگبین

حوزه علمیه باشد یک شعاع از درس او / علم و عرفان را کند ظاهر ز باطن خوش و زین

درس تدریسش منور کرده شهر قم عیان / نور این مکتب به نفع اولین و آخِرین

هر که خواهر عارف بالله شود از روی حُسن / محضر بیبی رسد درسش بگیر نمکین

می شود او عالم رِبّانی و شاگرد او / درس استاد را رسانید هر که را باشد معین

فردی از تِلْمیذِ والایش رسانید مکتبش / بر همه ملک جان و هر کسی شد خوشه چین

یک شعاع زین مکتب والا گرفت نام، انقلاب / تا طلیعه باشد از بهر امام قانتین

حضرت معصومه باشد بانی این انقلاب / عاشقا بر بانیش گو تا قیامت آفرین

دیوان حب، ج۱، صص۶۳۹-۶۴۵