ساقیا جامی عطا کن زان می جام وصال / صبح و شب زان می بنوشم صبح و شب بر من حلال
صبح وشب نوشم شوم مست زان می حال آورم / حال من نیکو شود هرکز نگردم حال بحال
آن می جامِ وصال خوشرنگ و خوش طعم و مزه / رنگ آن می ارغوانی یا که لعل، صاف و زلال
از عطایت گر شوم مست زان می جان پرورم / صبح دم مدحی بخوانم مدح مولود بی مثال
در گلستان حوالی مدینه گل شکفت / غنچه ئی بشکفت جوار سیده در اعتدال
غنچه سمانه بشکفت از گلستان جواد / آفرین بر این گل و بر غنچه و گلدان نهال
نازل آمد از خدای متعال در بیت نور / از جوادِ بْنِ علیّ مَنبَعِ کُلُّ الْکَمال
اسم علی هادی نقی ناصح امین و مرتضی / عالِم و طَیِب فیه و هم نجیب و هم که نال
مؤتمن باشد به غیبت و متوکل عسکری / کُنیه باشد بوالحسن ثالث عزیز و با جلال
خود بود این نو رسیده غنچه ئی از باغ عشق / شد شکفته در گلستان ولایت با فضال
باد مبارک نو رسیده غنچه باغ ولا / خود ببین و خود ببو و خود بیاب بی قیل و قال
دهمین گل در تجلی جلوه گلزار عشق / نازل آمد از خداوند کریم لایزال
گوهر ناسفته آمد از دُرِ دریای حب / لوء لوءِ لالای عفت نی بود دیگر سوال
زداده خیرالبشر هم میوه جان علی/ نور هر دو چشم زهرا مَظهر کل جمال
جلوه حُسنِ حَسَن آقای رضوان لقا / مظهر وصف حسینی باد و صد وصف خصال
نوری از انوار عالین عالِم غیب و شهود / عقل مَحض و نَفسِ قُدسی خیر والا و فعال
هادی کل ملائک اولین و آخرین / روح و اسرافیل و جبریل مهدیند و هم میکال
هادی جمع رُسُل جز خاتم پیغمبران / هادی هر جن و انس است امر حق را امتثال
هادی ناسوتیان و هادی لاهوتیان / هادی خلق جهان است در حقیقت نَی خیال
مدح والای عزیز فاطمه هادی پاک / دل کند شاداب و خوشحال کی بود عاشق ملال
دیوان حب، ج۱، صص۵۰۱-۵۰۳
