قطعه «سرّ عالم» از دیوان حب مدحیه حضرت امام محمد باقر علیه السلام است.
سِرِّ عالم اصل آدم مَظهرِ پروردگار / باقرِ آل محمّد علم هر لَیل و نَهار
جلوه ی ذات مقدس آیت عُظمای حقّ / اسم حُسنا و مبارک از خدای کردگار
عرش و کرسی، فوق عرش، لوح و قلم، سرِّ عیان / هم قضا و هم قَدَر، اُمُ الکِتاب است در عِیار
عقل مَحض، نور اَتَم، آیات رحمانی ظهور / قُطب عالم راز‌دان آفرینش در شُمار
کعبه مقصود هستی فیض عُظمای خدا / کاشِفِ سِرّ وجود و باطن عالم شِعار
نَفسِ قُدوسیِ هستی شیره ی جان ولا / رهبر قُدوسیان در عالم لاهوتِ یار
ساقی بزم نجات و رهنمای خاص و عام / حامی دین الهی خسرو ملک و دیار
خازن علم خداوند در زمین و در سَما / مالک مُلک ولایت بس بلنداست اقتدار
عالم علم لَدُن از اولین و آخرین / باقرُالعِلم است به عالم یکه تاز و شهسوار
باقر علم خدائی باقر علم لدن / باقر علم حُضُوری باقر علم پایدار
باقر علم شهود و علم غیب را باقر است / باقر علم سماوات و زمین و روزگار
باقر هر علم و دانش در میان بندگان / خود شکافند ه علومی بی حساب فوق هزار
علم بود نور خدا و باطن علم عشق پاک / ظاهر علم حبّ و مهر و روشنائی انوار
علم بود ناموس حق متعال و باقرم / مَحرم ناموس هستی خوش غَیور و با وقار
عِصمَتُ الله باقر است وغَیرت الله باقر است / حافظ علم کمال و حمت است خود آشکار
حافظ شَرعِ نبوّت حامیِ دین خدا / شارحِ هر علم عالی حق هر کس را قرار
معنی قرآن کتابُ اللهِ ناطق خوش بیان / واقع تفسیر آیات هر بیانش لاله زار
عالِمِ سَعی و صفا و حج و کعبه در عمل / صاحب حِجر و حَجَر، رُکنُ یمانی سبزه زار
ساقی زمزم، به میقات و مقام خُلَت است / قبله گاه عاشقان است در مطاف آن شهریار
قبله ی توحید به کوه نور به عِرفان، عَرَفات / مَشهعر و خیف و منا و رَمی و قُربانگه مدار
عالم دنیا و عقبا هم جهنم هم بهشت / ظاهری از بایِ باقر پنجمینِ هشت و چار
تا قیامت گر ز وصفش دم زنی هر روز و شب / عاشقا نتوان شمارش کردن از وصف نگار
دیوان حب، جلد ۱، صفحه های ۴۳۳-۴۳۵