قطعه «سلطان عشاق» از دیوان حب، مدحیه حضرت امام حسین علیه السلام است.
مظهر آن ذات اقدس آیت رحمان حسین / جلوه ی ذات مقدس نازل سبحانْ حسین
سِرّی از اسرار حقّ مُتعال و اسم حقّ / اسم حُسنای الهی مَظهر یزدانْ حسین
مظهر اَسماء حُسنا و مقام واحدی / قُربِ اَدنی و جمال حضرت مَنّانْ حسین
آیت عُظمای خلقت هم قضا و هم قدر / جلوه ی لوح و قلم هم عرض و کرسی دانْ حسین
زینت عرش خدا و قابِ قَوسَینِ ولا / پنجمین عالین بالا نور هفت آسمانْ حسین
اسم اَعظم آیت عُظمایِ رَبّ العالمین / عقل مَحض و نور اعلی مرکز ارکانْ حسین
سِرّ هستی رُکنِ عالَم علت ایجاد خلق / کاشف اَسرار قرآن واقع قرآنْ حسین
هم کلام الله ناطق هم سَریر هَل اتی / هم کتاب اُمُ الْکتاب هم باطن فرقانْ حسین
قطب عالم کعبه مقصود صراط مستقیم / مظهر غَیبُ الغُیوب و سِرِّ هر برهانْ حسین
سِرِّ آدم نَفسِ قُدسی کاشفِ سرِّ وجود / واقف غَیب و شهود و باطن ایمانْ حسین
حجت حقّ تعالی نسلِ خیرالمُرسلین / میوه قلب ولایت زاده عِمرانْ حسین
قُرَّهُ العَینِ بتول و سبط بعد مجتبی / اصل و باب نه امام و سیّد خوبانْ حسین
لوء لوء مکنون عمت نور چشم فاطمه / سیّد شَبابِ جنَّت رَوضَه یِ رِضوانْ حسین
سِدره طوبی صراط مستقیم و عالیات / محشر کُبری و عدل و نجش و میزانْ حسین
جنَّت المأویِ عالَم نور تابان بهشت / نور حُورالْعَین و حُسنَش نور هر غلمانْ حسین
جنَّتِ فِردوس و مینو جنَّتِ خُلدِ برین / جنَّتِ و رضوان اکبر نور تابانِ حسین
حُسنِ زیبای حسین ظاهر ز حُسنِ یاجمال / وجهِ رحمان است به تنزیل نور چشمانِ حسین
مقصد از خلقت حسین است یا خدا آمد ظهور / اَکمل و کُل کمال است، بَه، چه بی نقصانْ حسین
عالِم علم لَدن حاکم به حکمت حُکمِ عشق / حکمت و عرفان والا واقع عرفانْ حسین
صف کشیده انبیاء و اولیاء جز آن چار نور / تا بگیرند درس عرفان از دبستانِ حسین
رَهرو و عَهد اَلَست و معنی وَ الفَجر و نور / واقع والشَمس و ضُحی جان جانانِ حسین
آیه ی وَالفَجر و نَفسِ مُطمئن آمد قَسَم / نَفس اطمینان حسین و جان نثارانِ حسین
صف به صف جمع ملائ جبرئیل در رأس آن / گوش به فرمان بهر خدمت جمله دربانِ حسین
رهنمای گمرهان است در زمین و آسمان / صد چو جبرائیل و میکال گوش به فرمانِ حسین
نورِ مصباحِ هدایت کشیت بَحر نجات / هادیِ لاهوتین و سلسله جنبانْ حسین
ماه تابان آسمان پر فروغ معرفت / قُرص آفتاب سماوات باقی و جاودان حسین
خود بود خون خا و زاده ی خون خدا / ناصر دین الهی شاهد دوران حسین
دافع شرک و نفاق و کفر و نیرنگ و پلید / قاطع ظلم و ستم هم جور به هر عنوان حسین
کاخ استبداد ویران ظلم و ظالم روسیاه / بیرق عدل و عدالت حُسن و احسانِ حسین
پرچم آزاد مردی را بپا داشت تا ابد / مرد میدان فُتُوَّت معنیِ انسانْ حسین
سَیرِ عشق است کربلا و گشته معراج ولا / رهر و این ره حسین است بر سر پیمان حسین
عاشقا در سیر عشق سلطان عُشّاق است حسین / گو که جان و جان جانم باد بقربانِ حسین
دیوان حب، ج ۱، صص ۳۹۷-۴۰۱