و اما شب قَدْر: در دوران سال یک شب به نام شب قَدْر وجود دارد، و آن یک شب در عالم قضا است که در عالم قَدر ظاهر مى‌شود، با اجازه قضاى کلى قَدَر گسترده و بروز و ظهور مى‌کند، یعنى با اجازه مقام جمعى حضرت صاحب الامر علیه سلام الله تعالى عالم قَدر ظاهر مى‌شود و مقدرات عالم قَدَر جریان پیدا مى‌کند، و چون قلب مؤمن عرش‌الله است اگر در شب قَدْر منقلب و شکسته شود تأثیر در عالم قَدَر مى‌گذارد. لذا در شب قَدْر براى مؤمن وظائفى است از غسل و طهارت و توبه و اِنابه و صدق و صفا و اخلاص و آمادگى پیدا کردن و به واسطه معنویت و دعا به مهمانى حق تعالى رفتن و قرآن را شفیع قرار دادن و در زیر قرآن قرار گرفتن و قرآن را بر روى سر نهادن و آن را حاکم خود دانستن و به واسطه شفاعت قرآن به شفاعت معصومین علیهم‌السّلام نائل آمدن و خدا را به نام‌هاى مقدس حضرات معصومین علیهم سلام الله تعالى خواندن و حضرت امام حسین علیه السّلام را زیارت نمودن. زیرا او خون خدا و پسر خون خداست و خداى تعالى خونبهاى اوست، مؤمن سعى کند در شب قَدْر به خواب غفلت نرود و از محضر خداى رحمان و رحیم آنى غافل نشود، با احیاء شب قدر برخیزد و با مناجات با قاضى الحاجات راه تقرب خود را بسوى کمال مطلق باز نماید و با تکبیر زدن به دو رکعت نماز هفت قل، تکبیر بر هر چیز بزند و خود را به مقام احد برساند.
اگر شب قدر شب نوزدهم ماه مبارک رمضان باشد مصادف است با ضربت خوردن مولى الموحدین و سید الکونین و امام الدارین على بن ابى طالب علیه سلام الله الملک القدوس المتعال بغض خود را ظاهر کند، و به عنوان تبرا یکصد لعن بر قاتل و قاتلین ولى الله الاعظم بیان دارد و اظهار حبّ و دوستى اسماء و صفات الله که در رأس آنان وجود مبارک پیامبر گرامى اسلام، و امام هستى وجود مبارک امیرالمؤمنین سلام الله تعالى علیهما و آلهما است نماید، و از این صراط مستقیم بِاَشَدُّ حُبّآ و به عشق و حقیقت هستى برسد. لذا حضرت ختمى مرتبت صلّى الله علیه و آله و سلّم عرض مى‌کند: اللهم ارزقنى فیه فضل لیله القدر – خدایا در این روز فضیلت لیله القدر را نصیب من بگردان، فضیلت لیله القدر همان رسیدن به خداست که حضرت از خداى خود تقاضا مى‌کند آن هم مى‌فرماید روزى من گردان یعنى به آن حتمیت بده، براى من حتمیت پیدا کند آن هم نه لیله القدر بلکه فضیلت لیله القدر روزى و نصیب من بشود.
بیان رسا، ج۲، صص ۱۱۷-۱۱۹