اخلاق

۶ اردیبهشت ۱۳۹۸

اخلاق عرفانی

فرق است بین اخلاق و عرفان. موضوع علم اخلاق نفس است، ابزار و اسباب آن تخلیه، تجلیه و تحلیه است؛ تخلیه از ناپسندی ها، تجلیه و تحلیه به آراستن نفس به خوبی ها. موضوع علم عرفان حضرت حق متعال است. ابزار و اسباب آن در مبادی ترک از هر چیز؛ ترک دنیا و آخرت و ترک خود. غایت علم اخلاق، اکتساب کمال و کمال نفس است. غایت علم عرفان، کمال صرف است؛ ندیدن خود و غیر از حق و دیدن حق متعال، در نهایت رسیدن به اوست. اخلاق عرفانی برای آن است که سالک را به طور کلی از من و منیت برهاند و خلق و خوی خدایی در او پدیدار گردد، به گونه ای […]
۲۷ آذر ۱۳۹۶

یک درس از حضرت علی علیه السلام

یک درس از حضرت على علیه السّلام، «اذا دخل فى البیت کان صبیآ و اذا کان خرج من البیت کان رجلا» [است.] حضرت على علیه السّلام هر وقت وارد خانه مى شد «کان صبیآ» مانند بچه وارد مى‌شد یعنى خیلى آرام، معمولى و خودمانى وارد مى‌شد؛ با بچه‌هاى خانه‌ى خود برخورد بچه‌گانه مى‌کرد و با آنان بازى مى‌کرد؛ هیچ خود را نمى‌گرفت؛ اهل خانه‌ى او با او در آرامش بودند. ولى وقتى از خانه خارج مى‌شد «کان رجلا» در اجتماع مرد و مردانه بود؛ مردى و قدرت خود را در جامعه مى‌برد. شخص قوى لازم است چنین باشد و شخص ضعیف عکس این است. غنچه های نشکفته، ص ۲۴۴