حضرت امام علی نقی علیه السلام

سِرِّ عالَم مَظهَرِ ذات خدا / نور چشمان رسول مصطفی غنچه ی بشکفته ام پرپر شده / چیده شد از گُلْسِتان مرتضیٰ میوه باغ جواد بردند به جور / از مدینه سوی سُرَّ من رَأٰ غاصب حقش متوکل نود / ظلم و جور بی حساب بر مُقتَدا گاه به زندانش نمود مرد پلید / گاه به مجلس دعوتش کرد بیحیا دعوت شُربِ شراب بنمود علی / گفت نما عفو از شرابم ای دغا مَعتَزِ ملعون چه کرد با نور حق / حضرتش را داد به زور زهر جفا کشته شد عاشق به زهر کین نَقی / تسلیت گو بر حسن در این عَزا دیوان حب، جلد ۳، صفحه ۲۶۰

ساقیا جامی عطا کن زان می جام وصال / صبح و شب زان می بنوشم صبح و شب بر من حلال صبح وشب نوشم شوم مست زان می حال آورم / حال من نیکو شود هرکز نگردم حال بحال  آن می جامِ وصال خوشرنگ و خوش طعم و مزه / رنگ آن می ارغوانی یا که لعل، صاف و زلال از عطایت گر شوم مست زان می جان پرورم / صبح دم مدحی بخوانم مدح مولود بی مثال در گلستان حوالی مدینه گل شکفت / غنچه ئی بشکفت جوار سیده در اعتدال  غنچه سمانه بشکفت از گلستان جواد / آفرین بر این گل و بر غنچه و گلدان نهال نازل آمد از خدای متعال در […]

مقتدای اهل عالم سَروَرِ لاهوتیان / هادیِ اولاد آدم قبله ی کَروبیان زاده ختم رسالت هم وصی مصطفی / نور هر دو چشم زهرا مرتضی را جانِ جان بعد بابا در مدینه دید اذیت ها و ظلم / ظالمش بود آل عباس و مُتَوَکِلُ چسان این متوکل خراب کرد بارها قبر حسین / دست برید و سر برید زوار قبرش را چنان تا نماند هیچ نشان از نسل پیغمبر به جا / پس چه کرد با حضرت هادی امام مِهربان از مدینه برد به سوی سامرا پور جواد / خانه ئی غیر مناسب جای دادش در عیان گه به زندان حبس و گه خانه آزارش بداد / گه به مجلسِ شراب دعوت نمود ن بدنشان عاقبت کشتند […]