بنده ذاکر کسى است که همیشه به یاد خداست با زبان ظاهر خدا مى‌گوید با زبان دل هم خدا مى‌گوید، اسم‌هاى خدا را با خصوصیت خاص آن یاد مى‌کند و به آن توجه دارد، ذاکر وقتى اسم محبوبش را به زبان جارى مى‌کند از آن لذت مى‌برد، نام محبوبش بسیار شیرین است، براى شیرینى آن در همه جا در ذکر است. ذکر، یک وقت ذکر جلى است، یک وقت ذکر خفى، یک وقت ذکر قولى یک وقت ذکر حالى است. ذکر جلى آن است که انسان با زبان ذکر خدا بگوید. ذکر خفى آن است که با دل ذکر خدا کند. ذکر دفع مفاسد و معاصى و کدورت مى‌کند، یعنى بعضى از اذکار دفع معاصى […]
