گناه دو جهت دارد: ۱- علت گناه جهل است نفس آدمى ضعیف و فکر او قاصر است به گناه و خطا آلوده مىشود، لذا به او عاصى مىگویند. ۲- علت گناه مخالفت با خداى جهان است، این گناهکار گمراه و ضال است. لذا از ضالّین است، شخص ضال در مقابل حکم خداى تعالى مىایستد و مىگوید من عکس حکم خدا، حکم مىکنم، کار این شخص بدعت است، و این کس در مقابل حضرت حق مىایستد و حال آن که حضرت حق براى تمام موجودات حد و مرز قرار داده است، این شخص که گناه مىکند گناه او بىمرزى است. بیان رسا، ج ۱، ص ۱۴۷
