قطعه «جمع خوبان» از دیوان حب مدح ازدواج حضرت امام علی و حضرت فاطمه زهرا سلام الله تعالی علیهما است.
بیا مطرب نواده جان دوستان / نواده این دلم اندر گلستان
نواده تو دلم را تا بگویم / حدیثی از زفاف نور رحمان
حدیثِ ازدواج نَیِّرَیْن است / حدیث عقد هر دو سر یزدان
عروسی دو نور چشم طاها / عروسی گل یاسین و عِمران
عروسی علی و مرتضی و / زکیّه فاطمه باطن فرقان
یقین این ازدواج امر خدا بود / نمود تاکید بر آن، آن حیّ سبحان
بدان اول خداوند یگانه / بخواند عقد عروسی را در آسْمان
مبارک باد صداق تعین نمودند / شفاعت گشته مهریه بدینان
ز بعد آن بخواند عقد را پیمبر / ادا کرد خطبه ی عقد را چه آسان
ملائک آمدند همراه جبریل / بیاوردند گل خشبو ز رضوان
عروسی امیرُالمؤمنین است / چه بس خوشحال عزیزانند بدوران
عروسی محدَّثَیهِ زهراست / بود خَیرُالنّساءِ واصل جنان
بود جشن دو غنچه از گل عشق / ز باغ عشق دو غنچه گشته خندان
دو گل خندان و شاداب از ولایت / معطر کرده دنیا را عزیزان
ز عطر این گل و غنچه شوی مست / چو بوئی عطر حب از عقد جانان
ز بعد عقد مهیا شد عروسی / ولیمه با شیرینی هر مهمان
همه اهل مدینه میهمان بود / شدند سیر از طعام از روی احسان
بهنگام زفاف آمد ملائک / کنند تکبیر و تَهلیل از خود اعلان
بیامد جبرئیل و حور العین ها / همه تسبیح همه تقدیس گویان
حضور داشت شخص پیغمبر دلِ شاد / بلند تکبیر همی گفت تا به پایان
دگر حمزه عقیل و جعفر و هم / بنی هاشم و هم جمع مسلمان
همه تسبیح و هم تقدیس و تهلیل / نمودندی خدای حی منان
زنانی از مهجر هم ز انصار / زنان مصطفی و دیگر یاران
به همراه عروس زهرای اطهر / همه تکبیر بگویند پیر و جوان
نمایند هلله و هم زنند کف / سرود و شعر بخوانند شاد و شادان
نشید خوانند و ارجوزه بخوانند / همه خوشحال و خرم همچو ریحان
همه شادند به شادی پیمبر / علی شاد است و زهرا شاد و شادان
شما هم اهل مجلس جمله شادید / به شادی عروس آنان ماه تابان
همه شادید به شادی ولایت / بشادمانی داماد نور چشمان
تو هم شاد باش ایا عاشق همیشه / چو شاند زین عروسی جمع خوبان
دیوان حب، ج۱، صص ۶۸۵-۶۸۹