خازن علم خدا و باقر علم خدا / مَظهرِ ذاتِ خدا و سِرِّ عالَمِ بقا
باقر آل محمّد نو گل باغ نبی / میوه باغ ولایت نور چشم مرتضی
همره باب و حسین بودی به دشت کربلا / تشنگی و قتل و غارت خود بدیدی ناروا
خود بدیدی کشته ها خونین بزیر آفتاب / پیکر صد پاره پاره سر ز پیکر ها جدا
خود بدیدی کوفه و وَصفِ اسیری شهر به شهر / هر بیابابن تشنگی و خشک و جور بیجیا
خود بدیدی شام و شامات مجلس شوم یزید / هر خرابه روی خاک و ظلم های اَشقیا
بعد از آن ظلم و اسارت در مدینه عمر خود / بس اذیت ها بدیدی ز آل مروان دَغا
تا به جور پور مروان ولید و هم هِشام / شد شهید باب گرامت هم خودت جانم فدا
باقر علم الهی شد شهید زهر کین / قاتلینش نسل مروان و هشام است عاشقا
دیوان حب، ج۳، صص ۲۱۹-۲۲۰
