در روایتى آمده که حق تعالى مىفرماید: مرا به لطف و کرمم قسم دهید، حضرت هم خدا را به لطفش قسم مىدهد؛ خدایا تو را به لطفت قسم مىدهم در این روز مرا از توبه کنندگان و از بندگان صالح و مطیع و از دوستان نزدیک خودت قرار بده، چون تو رحم دارى و از هر مهربانى مهربانترى، و به مهربانان عالم هم مهربانى، تو به همه مهر مىورزى، و به تمام موجوداتى که آفریدهاى عشق دارى براى آن که تو ارحم الراحمینى، رحمت تو بر غضبت سبقت گرفته است.
«سبقت حمَتُهُ غَضَبَه» رحمت تو تمام هستى را گرفته. «وَسِعَتْ رَحْمَتُهُ کُلَّ شَئ» وقتى وسعت رحمتت همه چیز را فراگرفته دیگر جاى غضب کجاست؟ غضب و عذاب الیم و خلود، از کسانى است که با تو به جنگ برخاستهاند، از براى کسانى است که اهل تابوت هستند این افراد غیر کسانى است که در ظل رحمت تو قرار دارند، و امید به لطف و رحمت تو دارند. برأفتک یا ارحم الرحمین.
بیان رسا، ج ۱، ص ۱۴۰
