خداى تبارک و تعالى در کتاب خود مى‌فرماید: «انّا انزلناه فى لیله القدر» ما آن حقیقت را در شب قدر نازل کردیم، آن حقیقتى که اسم ندارد، آن حقیقتى که وقتى ظاهر شد اسم قرآن بخود گرفت، حقیقت و باطن قرآن در شب قدر یکجا بر قلب رسول خاتم صلّى‌الله علیه و آله و سلّم نازل شد پس ماه مبارک رمضان هم ظرف نزول باطن و هم ظرف نزول ظاهر قرآن است. عن الصادق علیه السّلام «قال: (عده الشهور عندالله اثنى عشر شهرآ فى کتاب‌الله یوم خلق السموات و الارض) فغره الشهور شهر الله عزّوجلّ و هو شهر رمضان، و قلب شهر رمضان لیله القدر و نزول القران فى اول لیله من شهر رمضان فاستقبل الشهر بالقران». (امالى، شیخ صدوق، آیه اللّه کمره‌اى، انتشارات کتاب فروشى اسلامیه، تهران، چ. دوم، ۱۳۴۹، مجلس پانزدهم، حدیث ۴)
امام صادق علیه سلام‌الله تعالى بعد از آن که از قرآن کریم نقل مى‌کند که عدد ماه‌هاى نزد خداى تعالى دوازده ماه است، مى‌فرماید اولین ماه سال ماه خدا و ماه رمضان است و قلب ماه رمضان شب قدر است و قرآن در اولین شب ماه رمضان نازل شد و این ماه را با قرآن شروع کنید.
ماه رمضان ماه اول سال هجرى قمرى است. عن ابى‌عبدالله علیه السّلام قال: «شهر رمضان رأس السنه» (بحارالانوار، العلم العلامه شیخ الاسلام المولى محمدباقر المجلسى، المکتبه الاسلامیه، الطبعه الثانیه، طهران، ۱۳۹۸ ه.ق، ج۵۸ ، ص۳۷۶)
روایات دیگرى هم مى‌فرمایند: ماه رمضان اول سال است، گرچه مشهور بین عرب و عرف، ماه اول سال ماه محرم است ولى ماه مبارک رمضان ماه اول سال است و اول سال، تقدیرات شب قدر است، ماه مبارک رمضان بهار قرآن است.
عن ابى‌جعفر علیه السّلام قال: «لکل شیئى ربیع و ربیع القرآن شهررمضان» (امالی، همان، مجلس چهاردهم، حدیث ۵) امام باقر علیه سلام‌الله تعالى فرمود: هر چیزى بهارى دارد و بهار قرآن ماه رمضان است.
بیان رسا، ج۱، صص ۴۷-۴۸