حضرت امام رضا علیه السلام

قبله خوبان عالم مقصد لاهوتیان / ساقی بَزمِ خُلُودْ است رهبر قُدوسیان یک گل از باغ رسالت چیده شد از باغ گل / از مدینه آورند سوی خراسان در عیان بارها بنمود وداع با قبر جدش مصطفی / گریه می کرد اشک می ریخت بوالحَسَن آن جانِ جانان حضرتش فرمود مرا بیرون برند از این حرم / کشته گردم در غریبی تنهایِ تنها چُنان اهل خود جمع کرد و گفتا گریه ها بر من کنید / بشنوم گریه ز بهر می کنید این دم چنان بُرد جوادش در کنار بقر جد خود نبیّ / تا خدا حفظش کند باشد سبب جانِ جهان عاشقا گفتا جواد جان من است بین شما / جملگی در تحت فرمان […]

بشارت باد عالم را یکی غنچه ببار آمد / ولو هر غنچه ئی ظاهر به فصل نو بهار آمد برای جلوه ی هر گل بود فصل بهار لازم / چو هر گل ظاهر از خار و گل و هم سبزه زار آمد برای جلوه ی این غنچه هر روزی بهار باشد / به یک گل هم بهار گشته چو این گل لاله زار آمد گل ما غنچه نشکفته باغ ازل باشد / ز باغ عشق شده ظاهر شکفت و آشکار آمد گل نشکفته توحید میان گلستان و گل / بِتَهْلیل و به تسبیح و به تمجید بهر یار آمد گلی از گلشن عالین شکفت در عالم معنا / مه ذیقعده یازدهم به لیل یا در […]

فاطمه ای نور چشم مصطفی / امشب و فردا سه جا داری عزا گه مدینه گه بقیع گاهی به طوس / وا محمد وا حسن هم وا رضا گاه ز بهر باب مظلومت نبی / گاه ز بهر نور چشمت مجتبی گاه ز بهر غربت و مظلومیت / نور دلبندت رضا نور خدا گریه ها داری تو این دم فاطمه / بر سه مظلوم عزیزت از وفا بهر بابا چون اذیت ها بدید / در میان خانه اش از آشنا هم ز کفر و شرک هم اهل نفاق / عاقبت مسموم دست اَشْقیا بهر فرزندت حسن مسموم زهر / پاره پاره شد جگر آن مُقتدا بهر فرزند غریب و بی کست / این رضا شد کشته ی […]