حضرت امام سجاد علیه السلام

سروش غیب ندایم داد ز جا خیز ای نکو منظر / بکوی عاشقان واردبیا در محضر دلبر بیا بنگر جمال بی مثال دلبر رعنا / ببین معشوق زیبا را تو را خواند بیا محضر قرینم باش نظر بنما برویم با دو صد معنا / تقرب جو بیا بالا بِاَوْاَدْنیٰ و بالاتر بیا عاشق نما تویف جمال دلربای خود / بخوان مدح و ثنای او ز جان بر خوان ببند دفتر بخوان تنزیل آن معنا ز دل بگشا کتاب مدح / بخوان مدح و بخوان توصیف ز بهر مَظهر داور ظهور یار زیبا چهره آمد از مقام قُرب / ز اَواَدنی و فوق عرش به ناسوت از همه بهتر به ناسوت نام گرفت نام علی و […]

یادگار کربلا و شاهد کربلا / خود بدیده ظلم و جور کوفیان بی وفا هم بدیده قتلگاه و هم کنار علقمه / جسم های پاره پاره زیر آفتاب سر جدا رأسِ بابا روی نیزه در میان کوچه ها / کوفیان بر او زنند سنگ بد بگویند از جفا خود گرفتار غُل و زنجیر کین، شام خراب / رأس پر خون حسین، چوب یزید، طشت طلا بعد از آن کرببلا و آن اسارت راه شام / در مدینه آمده لکن گرفتار بلا ظلم ها دید از وَلید و آلِ مروانِ پلید / بس اذیت ها بدید از آل مروان در خفا بارها در خانه مسدود و به زندان بود به حَبس / بس اذیت ها و […]

ساقیا پر کن تو جامی زان می رنگ آتشین / تا بنوشم جام دستت گویمت صد آفرین تا بنوشم زان می آتش نشان صد جام می / مست می گردم بگویم بارک الله نازنین مستِ مست گردم بخوانم وصف والای نگار / بَه، به ما داده چه زیبا دلربائی مه جبین مه جبینم آمده از عرش بالا فوق عرش / یا ز اَوْاَدنی نزول کرده به ناسوت خوش متین در مدینه آمده بیت حسین بن علی / نیّر تابان عصمت زین و زین العابدین زاده خیرالبشر هم شیره ی جان علی / نور قلب فاطمه خیر نساء العالمین نسل پاک سید خوبان حسین فاطمه / در جوار شهر بانو نازل آمد دلنشین شهربانو گفت بخواب […]

یادگار کربلا باشد امام چارمین / زینت هر عابد است آقای ما و ساجدین ما شنیدیم ماجرای کربلا و تشنگی / کی شنیدن مثل دیدن باشد از روی یقین سیِّدِ سَجادْ بدید با چشم خود کربُبَلا / دید بدن ها پاره پاره غرق خون روی زمین یادگار کربلا قرب چهل سال گریه کرد / بر حسین و بر جوانان دل شکسته و غمین وقت اِفطار آب و نان حاضر که تا افطار کند / وقت افطار اشک می ریخت چون بدید آب را قَرین من چگونه آب بیاشامم حسینم تشنه بود / با لب تشنه بریدند حَنجَرِ سلطان دین خود بدیدم هم برادر هم عمو هم باب خود / کشته و خونین فتاده زیر آفتاب بی معین گریه کرد یعقوب که […]