عاشورا

شب عاشور و کربلا و صواب / حسینم خواند یکی خطبه به اصحاب بگفتا بیعتم برداشتم یکجا / نباشد بیعتی بهرم ز هر باب شب تاریک بلامانع بیابان / بهر جائی روید تاریکی حجاب روید از کربلا هر جا که خواهید / نگیرند دشمنان از شما رکاب در این دشت و بیابان دشمنانم / یقین خواهند مرا تنها و خو ناب برادر زادگان و یاورانش  / بپاخاستند و هرکس گفت جواب اول فردی که برخواست از میانه / عباس نامدار آن فرد کامیاب همه گفتند شها دست بر نداریم / فدایت جان مال و نان و هم آب اگر کشته شویم ما ها هزار بار / یقیناً بر نداریم دست ز ارباب دعا فرمود ز […]

روز عاشورا به وقت رفتن میدان کین / جامه ئی کهنه بپوشید آن حسین نازنین زیر پیراهن نمودی کهنه جامه برتنش / چون شود کشته بردند هرچه که دارد کافرین جامه کهنه بمانَد بر تن سلطان عشق / سایبان باشد بر او وقتی که باشد بر زمین چون شهید شد کهنه پیراهن ربودند از تنش / جسم عریان پاره پاره زیر آفتاب مه جبین جسم عریان پاره پاره زیر سم اسب ها / اسب دوانیدند به جسم اَطْهرِ سلطان دین آیه آیه پاره پاره شد کتاب آسمان / این کتابُ الله ناطِق معنی حَقُ الْیَقین امت پیغمبر خاتم چه کردند با حسین / زخم بروی زخم نشسته از جفای حاسدین کینه دیرینه داشتند عاشقا آن قوم دون / تا بسوزانند دل پاک […]

روز عاشورا حسین آمد ز میدان بلا / تا وداع سازد همه اهل و عیالش از وفا گفت که یا زینب و یا کلثوم سکینه، فاطمه / هم عَلَیْکُنَّ مِنّی السَّلام و هم هزاران شکر خدا باد سلامم بر شما ای اهل بین فاطمه / ای که آلُ الله و فرزند رسول مصطفی من به میدان می روم تنها و یک دشت دشمن است / دشمن بی دین و هم بی عاطفه هم بینوا گفت سکینه ای حسینم تن به مرگ دادی چرا / در جواب گفتا چگونه کس نباشد خود رضا؟ یکه و تنها شدم یارو مُعین نیست مرا / نی برادر نی علمدار رشید باصفا هم زنان هم بچه ها دور حسین حلقه […]