حضرت حق تعالى غناى مطلق است ما بندگان او هم غنى هستیم، با دو بیان:
۱⃣ او غنى است ما هم غنى هستیم او در دارائى غنى است ما در ندارى غنى هستیم او در وجود غنى است ما در عدم غنى هستیم لکن بوى غناى وجودى او به مشام ما مى‌رسد ولى بوى غناى عدمى ما به مشام او نمى‌رسد، شاعر بیانى دارد:
بنازم به بزم محبت که آن جا / گدائى به شاهى مقابل نشیند
ما در مقابل خدا هستیم، او در دارایى ما در ندارى.
۲⃣ او غنى است ما هم غنى هستیم او در دارایى غنى است ما در نادارى غنى هستیم او در وجود غنى است ما در ظهور از وجود غنى هستیم؛ وقتى غنى مطلق ما را ظاهر فرمود ما هم ظاهریم ،او ظاهر است ما هم ظاهریم او به ربوبیّت ظاهر است و ما به عبودیّت ظاهریم او باطن ماست و ما ظاهر او هستیم. العبودیّه ـ جوهره ـ کنهها الرّبوبیّه (تفسیر نور الثقلین: ج ۴، ص۵۵۶)
منازل السیر، ج۱، ص۳۳۸